چند شب پیش بصورت گذرا و بدون قصد قبلی در حالیکه بی حوصله بودم شروع به نگاه کردن فیلم تنگه ابوقریب کردم. حوصله ام نکشید.
در گوگل در مورد این فیلم تحقیق کردم ناگهان مطالبی پیش رویم ظاهر شد که مرا به دیدن این فیلم مشتاق کرد.قبلا در مورد اینکه چند روز قبل از قبول قطعنامه 598 عراق آخرین تقلای خود را برای تثبیت به عنوان طرف برنده جنگ میکند نشنیده بودم. بعثی ها قصد داشتند در آخرین روزهای جنگ از طریق تنگه ابوقریب و ورود به دشت عباس خوزستان را اشغال کنند و خود را به عنوان برنده جنگ تثبیت کنند اما بچه های گردان عمار که اکثراً از بچه های تهران بودند و حتی بلیط قطار برای برگشت به تهران هم در دستشان بود دلاورانه به تنگه ابوقریب رفتند و در مقابل بعثی ها پایداری کردند و بسیاری از آنها مظلومانه شهید شدند.
بعد از خواندن این مطالب فیلم را مشتاقانه نگاه کردم و بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم. خداوند همه آنها را با شهدای کربلا محشور کند.
مطلبی که حائز اهمیت است این است که متاسفانه فروش این فیلم نسبت به بودجه آن بسیار کم بوده و این نشان از کم لطفی ماست که برای فیلمهایی چون نجات سرباز رایان و کف و سوت میزنیم اما این چنین نسبت به آثار سینمایی که راجع به قهرمانان ملی ما هستند کم لطفیم.
فیلم تنگه ابوقریب از نظر جلوه های وِیژه هم چیزی از نمونه های هالیوودی خود کمتر ندارد و بسیار
حرفه ای ساخته شده است. دیدن آن بسیار پیشنهاد می شود.
عکس از خبرگزاری ایسنا
درباره این سایت